Vrouw alleen op reis door Zuid-Amerika; veilig of niet?

"Ik ga reizen door Zuid-Amerika." "Ah wat leuk! En met wie ga je dan?" "Ik ga alleen." "Alleen?!! Is dat wel veilig?" Het is niet meer op 2 handen te tellen hoe vaak ik dit gesprek heb gevoerd in de maanden voorafgaand aan mijn reis. Mensen die mijn ouders zeiden dat ze gek waren dat ze mij alleen lieten gaan. Gelukkig waren mijn ouders ongeveer de enige mensen die meteen zeiden; oh gaaf, moet je zeker doen! Begrijpelijk is het wel. Je hoort natuurlijk af en toe dingen in het nieuws waarvan je niet wil dat je dat zelf mee gaat maken. Maar de meeste mensen met wie je deze gesprekken voert zijn zelf nog nooit zo ver weg geweest, en hebben behalve de dingen die ze in het nieuws horen (vaak alleen maar negatieve zaken zijn) eigenlijk nog nooit iets gehoord over Mexico of Bolivia of Peru. Toch moet ik toegeven dat ik voordat ik vertrok wel een aantal keer heb gegoogled op "is het veilig om als vrouw alleen in Zuid-Amerika te reizen." Want ook ik ben natuurlijk niet achterlijk en ik wist dat het daar over het algemeen minder veilig is dan in andere populaire backpackbestemmingen zoals Azië of Australië.

Ik wilde echter naar Zuid-Amerika. Dus ging ik.

Na 4 maanden in Mexico, Peru, Bolivia, Chili en Argentinië kan ik oprecht zeggen dat ik me geen een keer bedreigd of écht onveilig heb gevoeld. De clichés zijn zeker waar; je moet je hersenen gebruiken en het niet gaan opzoeken. Ik ben natuurlijk een echte Nederlandse; redelijk lang en redelijk blond, een vrouw, met een grote backpack. Vanaf een kilometer afstand is te zien dat ik een toerist ben daar. Wel moet ik vermelden dat ik 2 keer bestolen ben tijdens mijn reis; 1x van mijn kleine rugzak met mijn waardevollen spullen, en 1x van mijn telefoon. Bij mijn tas ben ik er slim ingeluisd, en bij mijn telefoon was het een klein beetje mijn eigen schuld. En zeker, ik heb me 2 maal best wel ellendig gevoeld omdat ik mijn spullen kwijt was. Maar beide keren heb ik er eigenlijk nauwlijks iets van gemerkt en ben ik niet bedreigd. En het heeft er zeker voor gezorgd dat ik voortaan véél beter op mijn spullen let.

Omdat ik weet dat veiligheid een issue kan zijn voor mensen, en misschien zelfs wel een reden om niet te gaan, wil ik mijn ervaringen en tips graag delen. Misschien een hoop open deuren, maar toch.

Taxi's

Waar je ook bent, zorg ervoor dat je geen zwarte taxi neemt en gewoon voor een officiële taxi kiest. Laat het hostel, restaurant of café waar je bent er eentje voor je bellen. Bij alle bussations waar ik ben geweest stonden ook officiële taxi's te wachten bij de uitgang. Ik heb heel veel taxi ritjes meegemaakt, en er is nooit iets vervelend gebeurd. Af en toe wilden ze iets meer geld dan afgesproken, maar omdat het me niet heel verstandig leek om in mijn eentje een discussie aan te gaan heb ik dat altijd maar gewoon laten gaan. Ik heb eigenlijk 2 soorten taxi chauffeurs meegemaakt; enerzijds hele vrolijke vriendelijke mannen die enorm geïnteresseerd zijn, graag een praatje willen maken en je van tips voorzien. Anderzijds chagrijnige mannen die gewoon hun geld willen en je zonder iets te zeggen bij je adres afdroppen. Allebei prima voor mij.

Lima Airport

Lima staat niet bekend als een van de veiligste steden van Zuid-Amerika, met name het gebied rond het vliegveld niet. Wanneer je je verblijf al geregeld hebt, zorg en dan ook voor dat je al een transfer/taxi vanuit dat hostel of hotel geregeld hebt. Ik werd keurig met een naambordje opgewacht door een onwijs vriendelijke man en heb een heel gezellig en veilig ritje naar mijn hostel gehad.

La Paz

Ik had vantevoren veel horror verhalen over de (illegale) taxi's in La Paz gehoord. Dit moet je natuurlijk niet negeren, dus ook hier, zorg ervoor dat je áltijd een taxi neemt die gebeld is door een betrouwbaar persoon en stap niet zomaar in de eerste beste taxi die je op straat tegenkomt.

Busstations

Ik heb eigenlijk érg hard moeten lachen om de busstations, vooral in Peru en Bolivia. Grote hallen met tig loketjes van verschillende busmaatschappijen die allemaal hardop roepen waar hun bussen naartoe gaan. Eigenlijk geldt hier ook gewoon wat overal geldt; hou je spullen goed bij je en let niet op alle mensen die je aanstaren omdat je duidelijk niet "een van hen" bent. Want staren is echt het enige dat ze doen! In Bolivia en Peru moet je je baggage een soort van "inchecken", waarna je een ticket krijgt en hij door personeel in het bagageruim van de bus wordt gelegd wanneer de bus klaar is om te vertrekken. Ik bleef altijd heel stellig staan kijken totdat ik mijn tas de bus in zag gaan, eerder ging ik er zelf ook niet in haha. Ook hier is niet iets mis gegaan. Tip: koop een flightbag voor om je backpack. Zo beschadigt je tas minder, en omdat je deze met een slot dicht kunt maken zorg je er ook voor dat niemand bij je spullen kan.

Zoals ik net al zei, ben ik 1x bestolen van mijn kleine rugzak met alle belangrijke en waardevolle dingen. Dit is eigenlijk een heel stom verhaal. De bus stond in Chili, San Pedro, op het perron, te wachten om te vertrekken. Mijn tas stond naast me op de stoel en ik was aan het rommelen en de spullen die ik nodig zou hebben aan het pakken. Er kwam een man de bus in die mij liet denken dat hij bij het personeel hoorde, hij zei me in het Spaans dat de bus ging vertrekken en alle bagagge boven in het rek moest. Hij wees op een blaadje dat op de stoel voor me hing waar dit ook afgebeeld stond. Heel dom en naïef achteraf, maar op dat moment ging alles heel snel. Het viel me later pas op dat deze man gewone kleren aan had en niet hetzelfde pak als de buschauffeurs. Omdat ik net uit Boliva kwam, en ik daar helemaal gewend was geraakt aan de onaardige manier van doen bij het gros van het personeel, en het chaotische leven dacht ik er niet over na dat dit in Chili misschien wel helemaal niet normaal was. Hij legde mijn tas in het bagagerek boven mijn hoofd, zei me dat ik mijn gordel aan moest doen, en liep toen door. Dit alles gebeurde in nog geen 30 seconden. Toen bedacht ik me hoe vreemd dit was en dat ik eigenlijk nog meer spullen nodig had. Ik stond op, keek in het rek, en toen ik daar geen tas zag liggen wist ik meteen genoeg. Alles is achteraf helemaal goedgekomen met me, maar daarna heb ik elke busreis mijn tas stevig op schoot gehouden en niet meer uit het oog verloren. Gouden tip: In Chili en Argentinië draagt ál het personeel van de bus bedrijven hetzelfde uniform en ze zullen je nóóit vragen om je bagage bovenin te leggen. Ze zullen al helemaal nooit zelf je tas ongevraagd vastpakken. Dit is een harde les geweest, maar wel iets dat ik graag wil dat andere mensen bespaard blijft.

Metro's

In Santiago en in Buenos Aires heb ik heel veel gebruik gemaakt van de metro. En je weet hartstikke goed dat dit over het algemeen plekken zijn waar er kans op beroving is. Maar toch. Als je een lange reis moet maken, je net je vriend naar het vliegveld hebt gebracht na 2 weken samen in Chili doorgebracht te hebben, en íedereen zit op zijn telefoon, zit je toch achteloos 20 minuten lang door je foto's te bladeren. Vervolgens zie je dat je er de volgende halte uit moet, je stopt snel je telefoon in je jaszak, hijst je backpack op je rug. Bij het uitstappen botst er een lief mannetje tegen je aan die zich verontschuldigt, en heel even lijk je iets te voelen. En ja hoor, op het perron voel je in je jaszak, weg telefoon. Wat klinkt dit dom he? Maar geloof me, wanneer je wat langer in een stad bent, vaker de metro gebruikt, 24/7 goed op je telefoon denkt te letten, wordt je blijkbaar toch iets minder waakzaam. En het is écht zo; ze hebben het op toeristen gemund. In Amsterdam gebeurt precies hetzelfde maar dan zijn ook de toeristen die onhandig met veel bagage lopen te zeulen vaak de dupe. Ze zien een blond meisje met 2 rugzakken, ze houden haar de hele weg in de gaten, zien waar ze haar telefoon wegstopt, en maken hier handig gebruik van tijdens de chaos van het uitstappen. Hoe rustig je ook denkt dat het is in de metro, of ookal zie je het lokale volk niets anders doen dan met hun telefoon bezig; let in de metro óntzettend goed op je spullen! Stop ze in een tas/zak waar niemand erbij kan, en ga niet uitgebreid met je telefoon of met je portomonnee in de metro staan. Metro's in grote steden zijn een grote verzamelplek van mensen die het gemund hebben op onwaakzame toeristen die met hun tassen aan het klunzen zijn.

Waar ook veel meiden bang voor zijn is voor de mannen in Zuid-Amerika, die niet vaak Europese vrouwen zien. Ook op dit gebied heb ik niets vervelends ervaren. Je wordt natuurlijk opgemerkt, af en toe ook flink bekeken, maar ik heb geen een keer meegemaakt dat jongens vervelend tegen me waren. Het is vaak voorgekomen dat ze juist érg geïnteresseerd waren in wat ik daar deed in mijn eentje, en niet op een vervelende manier. En god, wat klinkt dit naïef, maar ik meen oprecht dat ik vaak gewone gesprekken heb gehad met mensen op straat die alleen daarin interesse hadden en verder niets van me hoefden, niets probeerde te stelen, me niet achtervolgden naar mijn hostel etc. Wat vaker voorkwam was dat ze me heel veel tips gaven over het plaatsje waar ik op dat moment was.

En verder? Natuurlijk de standaard dingen. Volg je verstand. Je voelt zelf wel aan waar je wel of niet alleen moet komen, waar je wel met je dure camera foto's kan maken en waar niet. Praat veel met mensen die je ontmoet of met het personeel in de hostels, ze kunnen je altijd vertellen of het eventueel ergens onveilig is. Wat mij ook heel erg hielp is dat ik ook uitstraalde dat ik niet bang was. Nieuwsgierig naar die nieuwe culturen en al die verschillende mensen juist, totaal niet bang om het gesprek met mensen aan te gaan of om langs mensen af te lopen. Uitstralen dat je zeker van jezelf bent helpt erg veel. En oh ja, dat ik al een klein woordje Spaans sprak toen ik mijn reis begon heeft me ook érg geholpen. Zo kom je toch iets minder als een onwetende toerist over, en kunnen ze je ook minder voor de gek houden. Als backpacker heb ik ook ervaren dat je waar je ook komt, overal wel weer mensen ontmoet. Dit zorgt er ook weer voor dat je uiteindelijk niet heel veel alleen bent.

4 maanden in Zuid-Amerika en zelfs na die 2 diefstallen heb ik me geen moment echt onveilig gevoeld. Ik heb juist onwijs veel lieve mensen ontmoet uit al die verschillende culturen, mensen die je graag willen helpen en (oprecht) geïnteresseerd in je zijn. Natuurlijk moet je opletten, en natuurlijk zijn er plekken waar je niet alleen moet komen. Maar dat moet je eigenlijk overal. Toen ik naar Buenos Aires ging was ik door mijn voorvallen in Santiago wat gaan googelen over veiligheid in Buenos Aires. En daar werd ik niet heel blij van, zacht uigedrukt. Ik ben 1,5 week in Buenos Aires geweest, heb er de tijd van mijn leven gehad en totaal niks vervelends meegemaakt. Ga maar googelen op veiligheid in Amsterdam, dan durf je daar ook nooit meer heen :) Ben zeker van jezelf, ga niet met je telefoon of andere waardevolle spullen openbaar op straat lopen, gebruik je verstand, en doe vooral alsof je vloeiend Spaans spreekt, en je hebt de tijd van je leven! Dit zeg ik natuurlijk met een knipoog, want ik weet natuurlijk ook wel dat Zuid-Amerika over het algemeen niet het meest veilige deel op aarde is. Mocht veiligheid echter de enige reden zijn dat je twijfelt om richting Latijns-Amerika te vertrekken; geloof mij, al het moois dat hier te zien is wil je voor geen goud missen, en het is (voor zowel jongens als meisjes) écht prima te doen in je eentje!

#zuidamerika #bolivia #peru #backpacken #traveling #safety #mexico #chili